ای بشریت ، شرمت باد

بسم الله الرحمن الرحیم

و اما بعد ...

همگی کم و بیش می دانیم که بشریت در پیچهای تند تاریخ ، در آزمون های سخت و گوناگونی قرار گرفته که شاید بتوان گفت همواره و در تمامی موارد از درک موقعیت و وظیفه خود عاجز بوده و از عهده انجام وظایف بشری خود بر نیامده و اگر در مقاطعی به عنوان بشر ظاهر شده قطعا و یقینا منوط به حضور اولیاء خدا و شایستگان منتخب خداوند بوده است و نه چیز دیگر. حال این بشر دو پایی که هر چه دارد و هر چه هست را مدیون وجود مقدسان عالم است به جایی رسیده که با شقاوت و جسارت تمام ، نه تنها به ولی نعمتان خود پشت کرده ، بلکه خنجر به دست ، قصد ضربه زدن دارد. آیا با چنین موجوداتی مسامحه و مصالحه شایسته یا حتی ممکن است؟

اینجانب به عنوان یک مسلمان شیعه مذهب ایرانی که هم به مسلمان و شیعه (بخوانید محبّ پیامبر و اهل بیت ) بودنم و هم به ایرانی بودن مفتخرم ، اعلام می کنم هر نوع سب و اهانت و بی حرمتی به اول شخص عالم ، اعلی حضرت عالمیان ، محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله) ، پیامبر عظیم الشأن اسلام و صاحب خُلق عظیم را در هر شرایطی و توسط هر موجود سخیف و پستی که انجام گیرد را تقبیح نموده و همچنانکه خود بر این عقیده استوار هستم ، از دیگر همکیشان خود نیز انتظار دارم همواره از ساحت این وجود مقدس پاسداری کرده و نسبت به هر گونه غلط انجام گرفته از طرف هر کسی ( چه دشمن و چه خودی!) با نهایت استحکام و شدّت ، برخورد نمایند.

همواره به یاد داشته باشیم که خداوند خود فرمود که سرنوشت هیچ قومی را تغییر نخواهد داد مگر اینکه خود بخواهند.

(در واکنش به جسارت به پیامبر مکرم اسلام در چاپ مجدد تصاویر موهن در فرانسه)

اختراع غرورانگیز مولد برق بدون سوخت فسیلی!!

جناب آقای حسین غنمی ،

مدیر عامل شرکت ماشین سازی یکتا شرق نیشابور ،

خراسان رضوی نیشابور شهرک صنعتی خیام بهره وری 10 شرکت ماشین سازی یکتا شرق

از اینجا ببینید :

از اینجا ببینید :

آنان که از شیعیان اهل بیت علیهم السلام نیستند

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : لَیسَ مِن شِیعَتِنا مَن قالَ بِلِسانِهِ و خالَفَنا فی أعمالِنا و آثارِنا .

امام صادق علیه السلام : شیعه ما نیست ، آن که به زبان دم [از تشیع] زند امّا در عمل برخلاف اعمال و کردار ما رفتار کند .

عنه علیه السلام : یا شِیعَةَ آلِ محمّدٍ ، إنّهُ لَیسَ مِنّا مَن لَم یَملِکْ نفسَهُ عِندَ الغَضَبِ ، و لَم یُحسِنْ صُحبَةَ مَن صَحِبَهُ ، و مُرافَقَةَ مَن رافَقَهُ ، و مُصالَحَةَ مَن صالَحَهُ ، و مُخالَفَةَ مَن خالَفَهُ .

امام صادق علیه السلام : اى شیعیان آل محمّد! از ما نیست کسى که در هنگام خشم خود دار نباشد و در برخورد با همنشین و همسفر خود و کسى که با او دست آشتى داده ، و آن که با وى مخالف است، رفتارى نیکو در پیش نگیرد .

عنه علیه السلام : لَیسَ مِن شِیعَتِنا مَن یکونُ فی مِصرٍ یکونُ فیهِ آلافٌ و یکونُ فِی المِصرِ أورَعَ مِنهُ .

امام صادق علیه السلام : شیعه ما نیست کسى که در شهرى چند هزار نفرى به سر برد و در آن شهر پارساتر از او وجود داشته باشد .

عنه علیه السلام : قَومٌ یَزعُمُونَ أنّی إمامُهُم ، و اللّه ِ ما أنا لَهُم بِإمامٍ ، لَعَنَهُمُ اللّه ُ ، کُلَّما سَتَرتُ سِترا هَتَکُوهُ ، أقولُ : کذا و کذا ، فیقولونَ : إنّما یَعنی کذا و کذا ، إنّما أنا إمامُ مَن أطاعَنی .

امام صادق علیه السلام : گروهى مى گویند که من امام آنها هستم . به خدا قسم که من امام آنها نیستم . خدا لعنتشان کند ، هر چه من پرده پوشى مى کنم ، آنان پرده درى مى کنند . من مى گویم : چنین و چنان ، آنان مى گویند : مقصودش فلان و بهمان است . من در حقیقت امامِ کسى هستم که اطاعتم کند .

عنه علیه السلام : إنَّ أصحابِی اُولو النُّهى و التُّقى ، فَمَن لَم یَکُن مِن أهلِ النُّهى و التُّقى فلیسَ مِن أصحابِی .

امام صادق علیه السلام : اصحاب من مردمانى خردمند و پرهیزگارند . بنا بر این ، کسى که خردمند و پرهیزگار نباشد از اصحاب من نیست .

عنه علیه السلام : لیسَ مِن شِیعَتِنا مَن أنکَرَ أربَعةَ أشیاءَ: المِعراجَ ، و المُساءَلَةَ فِی القَبرِ ، و خَلقَ الجَنَّةِ وَ النارِ ، وَ الشَّفاعَةَ .

امام صادق علیه السلام : شیعه ما نیست کسى که چهار چیز را انکار کند : معراج ، سؤال قبر ، آفریده شدن بهشت و دوزخ ، و شفاعت .

عنه علیه السلام : ما کانَ فی شِیعَتِنا فلا یکونُ فیهِم ثلاثةُ أشیاءَ : لا یکونُ فیهِم مَن یَسألُ بِکَفِّهِ ، و لا یکونُ فیهِم بَخِیلٌ ، و لا یکونُ فیهِم مَن یُؤتى فی دُبُرِهِ .

امام صادق علیه السلام : شیعیان ما هر عیبى داشته باشند ، سه عیب ندارند : در بین آنها کسى که گدایى کند وجود ندارد ، در میانشان بخیل وجود ندارد ، در میانشان کسى که لواط دهد یافت نمى شود .

الإمامُ الکاظمُ علیه السلام : لیسَ مِن شیعَتِنا مَن خَلا ثُمّ لَم یَرُعْ قلبُهُ .

امام کاظم علیه السلام : شیعه ما نیست کسى که در تنهایى و خلوت ، دلش ترسان [از خدا ]نباشد .

الإمامُ العسکریُّ علیه السلام : قالَ رَجُلٌ لرسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : فلانٌ یَنظُرُ إلى حَرَمِ جارِهِ و إن أمکَنَهُ مُواقَعَةُ حَرامٍ لَم یَرِعْ عَنهُ ، فَغَضِبَ رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله و قالَ : إیتُونی بهِ ، فقالَ رَجُلٌ آخَرُ : یا رسولَ اللّه ِ ، إنّهُ مِن شِیعَتِکُم مِمَّن یَعتَقِدُ مُوالاتَکَ و مُوالاةَ علیٍّ علیه السلام و یَتَبَرَّأُ مِن أعدائکُما ! فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : لا تَقُلْ مِن شِیعَتِنا فإنّهُ کَذِبٌ ؛ إنَّ شیعَتَنا مَن شَیَّعَنا و تَبِعَنا فی أعمالِنا .

امام عسکرى علیه السلام : مردى به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد : فلان کس به ناموس همسایه خود نگاه مى کند و اگر دستش برسد از ارتکاب حرام هم ابایى ندارد . رسول خدا صلى الله علیه و آله عصبانى شد و فرمود : او را نزد من بیاورید . مرد دیگرى عرض کرد : اى رسول خدا! او از شیعیان شماست و به دوستى شما و على علیه السلام اعتقاد دارد و از دشمنان شما دو تن ، بیزارى مى جوید! رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود : نگو که او از شیعیان ماست ؛ زیرا دروغ است : همانا شیعه ما کسى است که از ما دنباله روى و از کردار ما پیروى کند .

نقل از www.hadithlib.com

حکیم ابوالقاسم فردوسی - پدر فرهنگ ایران زمین

امروز زادروز حکیم توس ، پدر برحق فرهنگ ایران زمین و صاحب حقی بزرگ بر گردن تمام مردمان پارسی زبان است.

ولی در هیچ سالنامه یا تقویمی که حتی روز valentine! را گرامی داشته اند با نهایت تأسف هیچیک کوچکترین اشاره ای به این روز بزرگ نکرده بودند.

با این همه 3 دی ماه سال 329 هجری خورشیدی زادروز بزرگمردی چون خالق شاهنامه است. یاد و نامش همواره تا روز رستاخیز همراه ما باد.

آیا سام بن نوح پیامبر بود؟

حضرت نوح(ع) از پیامبران الهی بود که منابع روایی، تعدادی از فرزندانش را نام برده‌اند که همراه ایشان سوار کشتی شده و نجات یافتند؛ از جمله آنها یافث،[1] حام[2] و سام(ع)[3] هستند. در میان اینها، سام از همه برتر بود. سام پسر نوح، مراسم دفن، کفن و غسل نوح(ع) را بر عهده گرفت و پیروان نوح نیز به سام ایمان آوردند، در عین حال، برادرانش حام و یافث با او مخالفت کرده و به او ایمان نیاوردند.[4]
از منابع اسلامی این‌گونه استفاده می‌شود که سام علاوه بر جانشینی پدر و بزرگی قوم، پیامبر زمان خود نیز بود.
1. امام رضا(ع): از امام علی(ع) پرسیدند؛ کدام‌یک از پیامبران در حالی‌که ختنه شده بودند به دنیا آمدند؟ امام علی(ع)  فرمود: «خداوند؛ آدم، شیث، ادریس، ... سام بن نوح ... را ختنه شده آفرید».[5]
2. امام صادق(ع) گفت‌وگوی مفصلی میان پیامبر اسلام(ص) با گروهی از جنیان را نقل می‌کند. در قسمتی از این گفت‌وگو پیامبر خطاب به جنّیان برای اقرار گرفتن از آنها می‌فرماید: «چه کسی را وصی نوح(ع) یافتید؟»، آنها گفتند: سام بن نوح.[6] پیامبر اسلام(ص) نیز تلویحاً آن‌را تأیید فرمود.
از نسل این پیامبر الهی، انبیای بزرگی به وجود آمدند. مهم‌ترین و بزرگ‌ترین آنها حضرت ابراهیم(ع) می‌باشد[7] که بنابر این، تمام اولاد حضرت اسماعیل از جمله پیامبر اسلام و همچنین بنی اسرائیل از نسل ایشان خواهند بود.
همچنین انبیایی؛ مانند خضر[8] و هود[9] نیز از نسل سام بودند و قوم عمالقه نیز از نسل ایشان هستند.[10]
با تمام اینها، جزئیات چندانی از زندگی سام بن نوح وجود ندارد. البته متن مشهوری نقل شده است که یکی از مردگانی که حضرت عیسی(ع) زنده کرد، سام بن نوح بود: «گروهى از اصحاب عیسى(ع) از او خواستند تا مرده‌اى را زنده کند، آن‌حضرت بر قبر سام‏ بن‏ نوح‏ حاضر شد و از او خواست تا به اذن خداوند زنده شود. چیزى نگذشت که قبر شکافته و سام از آن بیرون آمد، حضرت از او پرسید آیا مایل است در دنیا زندگى کند یا به سراى ابدیت باز گردد، سام پاسخ داد: می‌خواهم برگردم، هنوز داغى و سوزش مرگ را در پهلویم احساس می‌کنم».[11]

 

---

[1]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، محقق، غفاری، علی اکبر، ص 49، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق.

[2]. سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج ‏3، ص 328، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، 1404ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 62، ص 66، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[3]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 2، ص 340، قم،‌ انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.

[4]. مسعودی، علی بن حسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی‌طالب، ص 33، قم، انتشارات انصاریان، چاپ سوم، 1384ش.

[5]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، لاجوردی، مهدی، ج 1، ص 242، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق.

[6]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ص)، محقق، کوچه باغی، محسن بن عباسعلی،‏ ج 1، ص 99، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.

[7]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق، قصیرعاملی، احمد، ج 7، ص 135، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی تا؛ بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل، تحقیق: مرعشلی‏، محمد عبد الرحمن، ج 4، ص 14، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، 1418ق.

[8]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 60، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش؛ معانی الاخبار، ص 49.

[9]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ص 6، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ سوم، 1390ق.

[10]. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص 265، قم، المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، 1413ق.

[11]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، رسولی محلاتی، هاشم، ج 1، ص 174، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق؛ قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء(ع)، محقق، عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 269، مشهد، مرکز پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1409ق.

نقل از پایگاه www.islamquest.net

مطلب بسیار مهمی در مورد نسل انسانها

داستان حام در کتاب مقدس
«سه پسر نوح که از کشتی خارج شدند، سام و حام و یافث بودند. همه ملل دنیا از سه پسر نوح به وجود آمدند. نوح به کار کشاورزی مشغول شد و تاکستانی غرس نمود. روزی که شراب! زیاد نوشیده بود، در حالت مستی! در خیمه‌اش برهنه خوابید. حام، پدر کنعانیان، برهنگی پدر خود را دید و بیرون رفته به دو برادرش خبر داد. سام و یافث با شنیدن این خبر، ردایی روی شانه‌های خود انداخته، عقب عقب به طرف پدرشان رفتند تا برهنگی او را نبینند. سپس او را با آن ردا پوشانیدند و وقتی نوح به حال عادی برگشت و فهمید که حام چه کرده است، گفت: کنعان ملعون باد. برادران خود را بنده بندگان باشد و خداوند سام را برکت دهد و کنعان بنده او باشد».[1]
داستان حام در منابع اسلامی
این داستان با جزئیات موجود در کتاب مقدس، در برخی کتاب‌های اسلامی نیز ذکر شده است[2] که مست بودن نوح(ع) به احتمال زیاد برگرفته از همان متون محرف یهود و نصاری است.
آنچه در بیشتر منابع اسلامی با اندک تفاوتی وجود دارد این است که؛ نوح در حال خواب بوده و عورتش نمایان شده و حام آن‌را دیده است نه این‌که مست کرده باشد: «...نوح به زراعت و تاکستانى و عمران زمین پرداخت. در یکى از روزها نوح خوابیده بود که جامه از تن او دور گردید...».[3]
به‌علاوه؛ در برخی کتاب‌های شیعه، به نقل از  امام هادی(ع) آمده است: «نوح(ع) دو هزار و پانصد سال زندگى نمود. روزى در کشتى خواب بود و باد می‌وزید و در اثر آن، عورتش نمایان شد، حام‏ و یافث از آن منظره خندیدند، سام ایشان را نهى کرد و از خندیدن باز داشت و آنچه را که باد نمایان نموده بود، وى پوشاند ولى حام‏ و یافث دوباره آن‌را ظاهر کردند و پیوسته سام آن‌را می‌پوشاند و آن دو مکشوف می‌نمودند، در همین حال نوح‏(ع) از خواب بیدار شد دید که ایشان می‌خندند، فرمود: سبب چیست؟ سام واقعه را بیان کرد، حضرت نوح دست به طرف آسمان بلند کرد و عرضه داشت: پروردگارا! نطفه حام را دگرگون کن تا غیر از سیاهان فرزندى از او به ظهور نرسد. خدایا! نطفه یافث را نیز تغییر بده. حق تبارک و تعالى نطفه این دو را تغییر داد».[4] این خبر با تغییراتی در منابع دیگر نیز ذکر شده است.[5]
حال با توجه به این روایت، باید گفت:
1. مست بودن نوح در منابع اسلامی نیامده بلکه تنها کتاب مقدس آن‌را ذکر کرده است. البته این مسئله که زمان آن‌حضرت خوردن شراب حرام بوده یا نه یا این‌که برای پیامبر خوردن آن جایز بوده، بحث دیگری را می‌طلبد. در هر صورت منابع اسلامی مست بودن را به حضرت نوح استناد نداده‌اند و گفته‌اند در حال خواب، لباس او [یا بر اثر باد یا به صورت عادی] کنار رفته و عورت او نمایان شده است و طبیعی است که در چنین فرضی، ‌گناهی بر نوح نبوده و نمی‌توان او را مقصّر دانست تا منافی عصمت او باشد بلکه تنها حام -و بنابر نقلی حام و یافث- تقصیر داشته و نوح نیز در حق او نفرین کرده است.
2. براساس منابع اسلامی، سام جانشین حضرت نوح(ع) بوده[6] و از مقام عصمت برخوردار بوده است. اما در این داستان عملی منافی عصمت از ایشان نقل نشده، بلکه حتی او در مقابل حام ایستاده و نهی از منکر نیز کرده است.
3. البته باید توجه داشت که حتی این‌گونه از نقل‌ها، ‌عموماً یا سند ندارند یا این‌که سند آنها را نمی‌توان پذیرفت،‌ همچنین برخی از جزئیات در متن آنها، اشکالاتی داشته و نمی‌توان با اطمینان آنها را پذیرفت.

 

---

[1]. پیدایش، 9: 18 - 27.

[2]. خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایة الکبری، ص 109، بیروت، البلاغ، 1419ق.

[3]. یعقوبی، احمد بن أبی‌یعقوب‏، تاریخ الیعقوبی، ج 1، ص 15، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 78، دار صادر، بیروت، 1385ق.

[4]. «علی بن محمد العسکری(ع) یقول‏ عاش نوح(ع) ألفین و خمسمائة سنة و کان یوما فی السفینة نائما فهبت ریح فکشفت‏ عن‏ عورته‏ فضحک حام و یافث فزجرهما سام ع و نهاهما عن الضحک و کان کلما غطى سام شیئا تکشفه الریح کشفه حام و یافث فانتبه نوح ع فرآهم و هم یضحکون فقال ما هذا فأخبره سام بما کان فرفع نوح ع یده إلى السماء یدعو و یقول اللهم غیر ماء صلب حام حتى لا یولد له إلا سودان اللهم غیر ماء صلب یافث فغیر الله ماء صلبهما...»؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 32، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.

[5]. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، قصص الأنبیاء(علیهم السلام)، محقق، مصحح، عرفانیان یزدی، غلامرضا، ص 85، مشهد، مرکز پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1409ق.

[6]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 285، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 135، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق.

نقل از پایگاه www.islamquest.net

---

نگارنده : با در نطر گرفتن این مطلب که نوح (ع) در هنگام طوفان عاملگیر ، ساکن بین النهرین بوده (کشتی نوح در محل مسجد کوفه ساخته شده است) و پس از طوفان نیز کشتی نوح احتمالا بنابر روایات یا متون تاریخی در همین حوالی در ایران یا ترکیه فعلی بر روی کوهی به زمین نشسته است. پس ادامه و انتشار نسل انسانها و نیز از همین مکان بوده با این تفاوت که نسل انسانهای سیاه پوست که نطفه تغییر یافته پدرشان حام هستند در آفریقا و نسل زردپوستان ( و در ادامه آنها سرخ پوستان) از یافث و در شرق آسیا بوده است (ظاهرا نوح نبی بدلایلی حام و یافث را از خود طرد کرده است) که در اثر گناه پدرانشان همواره تحت سلطه سفیدپوستان که از فرزندان سام نبی (ع) بوده اند قرار داشته اند. البته این موضوع منافاتی با ظالمانه بودن برخی از رفتارهای سفیدپوستان ندارد و تنها شاید علت اصلی تغییرات در نسل آدمی همین باشد.